NSK Wielrennen

Zondag 16 oktober stond de laatste koers van het jaar in de planning, het NSK Wielrennen. Wonder boven wonder ging dit evenement toch nog door dit jaar. Eerder zag het ernaar uit dat dit niet meer ging gebeuren.

Het weer was prachtig en ook het aantal deelnemers stond garant voor een mooie wedstrijd. Vanuit Amsterdam reisden ook een paar toeschouwers mee, om de renners te komen aanmoedigen. Hieronder het uitgebreide verslag, geschreven door Mario Kramer.

Wat mijn eigen bevindingen waren:

De eerste paar rondjes gingen eigenlijk best wel lekker. Ik zat voorin het peloton. Ik merkte wel dat het tempo erg hoog lag (we reden samen met de elite-renners) en dat het moeilijk was om de positie voorin te blijven behouden. Maar na een paar rondjes gereden te hebben begon het al te kraken. Er zat een klein hoogteverschil in het parcours (Nedereindse Berg, Utrecht), welke ik steeds moeilijker opkwam. Volgens mij heb ik een paar rondjes in het midden van het peloton gereden, totdat ik de voortdurende belasting op mijn beentjes niet meer aankon. Ik zakte als een baksteen door het peloton. Joost, die de hele wedstrijd al achterin aan het koersen was, vroeg of ik nog kon aanhaken, maar het was op. Ik zag het peloton wegrijden, maar vond onderweg wel een andere treurling waarbij ik aanhaakte. Zelfs bij hem had ik af en toe moeite om het wiel te houden. Ik ga deze situatie niet toewijden aan een energie-tekort, maar feit is wel dat ik na het eten van een gelletje, ineens wegreed bij m'n mede-achterblijver. Ik dacht: "Laat ik er maar het beste van maken en zo lang mogelijk achter het peloton aan rijden, totdat ik wordt ingehaald". Zo geschiedde, waarbij ik na iets van 45km uit de koers werd gehaald.

Waar het nou aan lag? Het is dit seizoen nu 3x gebeurd dat het ineens op was bij mij. Eerste keer was bij de 2 Bruggenronde van Zaandam, waarbij ik gewoon véél te weinig gedronken had tijdens de koers en het bloedje heet was. Ik koerste toen de hele wedstrijd voorin, totdat 3 ronden voor het eind ineens het lichtje uitging en ik af moest stappen. Ik had 't in de Ronde van Warmenhuizen (tof criterium trouwens!), waarbij ik gewoon kut reed & slechte benen had. En als laatste dus tijdens het NSK. Misschien toch te weinig koersen in de benen, na de zomer, om het tot 't einde vol te houden. Ook bleek mijn 'tapering-off'niet helemaal optimaal, met 4 duurtrainingen + een sprintje in de week voorafgaand aan de koers. Allemaal zaken waar ik nog van kan leren, voor volgend jaar.

Hier nog het verslag van Mario Kramer, over de gehele wedstrijd:
NSK een succes met titel voor Joanne Groeneveldt bij de dames zonder licentie

Op een zonovergoten wielerparcours Nedereindse berg nabij Utrecht vond vandaag het NSK plaats.

Om 12:00 was het de beurt aan de heren zonder licentie. Voor SKITS stonden Joost Pijl, Joris Boelens, Guus Heijnen, Marijn Koopman, Hans-Christian van der Werf, Sjoerd van Beelen en Christiaan Grigoleit aan de start. De koers bleef vrij gesloten, ondanks veel onrust. Slechts een aantal renners, waaronder Christiaan en Guus wisten af en toe los te komen, maar grote verschillen bleven uit. Achterin het peloton stond de kraan wel wijd open. De onrust in het peloton resulteerde vooral daar in menig valpartij. Hans-Christiaan, Joost en Joris waren gelukkig geen slachtoffer, maar verloren wel de aansluiting daardoor. Joris wist de aansluiting weer te vinden, voor H-C en Joost was dit niet meer te doen. Marijn hielt zich ondertussen koest in het peloton, hopend op een massasprint. Deze bleek onvermijdelijk en zo bleef het spannend tot de laatste meters. De ijzersterk rijdende Christiaan leek op weg naar een topklassering, totdat een jongen voor hem een klapband kreeg, hij er overheen vloog en zo zijn kansen verkeken zag. Marijn en Guus wisten de streep wel te halen en behaalden een nette 10e en 11e plek. Joris en Sjoerd (die dacht dat hij nog 3 rondjes moest) finishten ook keurig in het peloton.

Bij de dames stonden Anne Jentink, Maaike Buskermolen en Joanne Groeneveldt bij de dames zonder licentie aan de start en Melissa van Neck bij de dames met licentie. De dames startten allen samen en er werd meteen erg had gereden. Dit werd Anne en Maaike fataal en ze moesten het peloton laten gaan. Anne toonde zich een echte bikkel en wist nog vele ronden in haar eentje voor het peloton uit te blijven rijden, alvorens ze gedubbeld werd. Maaike maakte er een soort van ploegentijdrit van met twee andere dames en wist ook nog lang stand te houden. Het peloton denderde ondertussen verder en halverwege de koers bleek het ook voor Melissa iets te hard te gaan. Joanne reed met gemak met de licentiedames mee en hield haar concurrenten goed in de smiezen. Met nog een paar rondes te gaan wist ze zelfs het peloton achter zich te laten met 3 andere dames en zo ontspon zich een spannende finale. Op het laatste klimmetje voor de finish jumpte ze naar een van de andere dames toe die eerder los was gekomen en samen stoomden ze op de finish af. Met schijnbaar gemak liet Joanne de andere dame vervolgens achter zich en kroonde zich zo tot Nederlands Studenten Kampioene.

Tot slot stonden de heren met licentie aan de start, waarbij de eliterijders samen reden met de amateurs/sportklassers. Onze sportklassers Joost Korse, Oisin Bugter, Sven Hoekstra en Hans Peters konden aanvankelijk goed standhouden in het geweld, want snel ging het. Vele ontsnappingspogingen resulteerden in lange ontsnappingen en een zeer hoog tempo in het peloton. Joost zat al meteen in de staart van het peloton, maar wist zich steeds weer terug te knokken als er een gaatje viel en op den duur kon hij zich nog wat naar voren rijden. Hans begon sterk, maar schoof halfweg de koers steeds verder terug in het peloton en moest iets later de rol lossen. Joost volgde enkele rondes later. Oisin en 'Lucifer' Sven wisten zich in hun karakteristieke stijl goed te handhaven in de voorste gelederen. Met name Oisin liet zich veelvuldig op kop zien, maar helaas zat een vluchtpoging er niet in. Twee vooruitgeschoven mannen zouden uiteindelijk om de overwinning strijden, waarna Oisin en Sven keurig in het peloton wisten te finishen. Al met al een geslaagde dag met veel SKITS support met wederom een hoofdrol voor onze ijsbeer (met een eervolle vermelding voor pakdrager Corne Dubelaar, die zich urenlang in het zweet werkte om renners aan te moedigen, publiek te vermaken, publiciteit te pakken en zelfs de speaker in verlegenheid bracht).

Het 'probleem' van succes

Na al mijn succesverhalen is het nu wel is tijd voor wat minder goed nieuws. Geen zorgen! Ik heb niet mijn sleutelbeen gebroken of dat soort zaken. Voornaamste doelen van de afgelopen tijd waren voor mij: afvallen & veel uren maken op de fiets.

Dat afvallen ging vlekkeloos en ik zag iedere maand mijn gewicht naar het gewenste aantal kilo's zakken. Maar omdat dit zo gemakkelijk ging, ging ik steeds vaker wat 'snaaien'. Op een gegeven moment was het zo, dat bij ieder supermarktbezoek iets lekkers in het boodschappenmandje werd gedaan. Ook had ik regelmatig een etentje met anderen, waardoor ik mij toch niet aan mijn voedingsschema kon houden. Maar vaak dacht ik ook: "Ach joh, het gaat er toch zo weer af". Maar dit is natuurlijk onzin. Ik heb niet voor niets die doelen gesteld, daar moet ik me dan ook gewoon aan houden. Misschien was de motivatie ook gewoon een beetje weg. Er waren nog maar weinig koersen, zo aan het einde van het seizoen en het leek me ook wel lekker om eventjes helemaal niet meer te fietsen. Dit doe ik dan ook niet, tot komende zondag (30 oktober). Daarna ga ik volle bak trainen, 20 uur per week. Wat betreft m'n gewicht: het is niet zo dat ik nu ineens obees ben! 89 kilo, toen ik vanochtend op de weegschaal stond, maar wanneer ik foto's van mezelf zie tijdens de koers denk ik: "Amaaj! Dat is toch geen wielerfiguur Hansje"!

Ik denk ook dat het de kunst is om prikkels te blijven zoeken, om je doelen na te blijven streven. Zo was ik een tijdje geleden onwijs gemotiveerd na het zien van de documentaire over Cancellara (http://fullgasdvd.co.uk/). Echt een aanrader om te checken! Afgelopen vrijdag gebeurde het tijdens de 6-daagse van Amsterdam. Toen de sprinters aantraden voor hun onderdeel, keek ik met ontzag naar hun benen en dacht "Focking Vet"! Haha. De hele spanning bij het sprintonderdeel vond ik geweldig om te zien. Sinsdien kan ik niet wachten om op de baan te gaan rijden en ben ik weer veelvuldig in de sportschool te vinden.

Komende donderdag ga ik me fietsje kopen, een Sensa Pista.

Voor november zal ik zo'n maandkaart kopen bij het Velodrome (Amsterdam). Hiermee kan ik dan ma, wo en vrijdagochtend trainen op de baan, van 10:00 tot 12:00. De rest van de uren zal ik op de wegfiets maken. Eventueel zal ik ook af en toe 's avonds op de baan trainen, wanneer dat beter uitkomt.

Ook leuk: Vanaf komende zondag start Team SKITS met de gezamenlijke wintertrainingen. Iedere zondag zullen wij vanaf 10:00 vertrekken, om een rondje van 3 a 4 uur te maken. Ben jij wedstrijdrenner en vind je het leuk om mee te rijden? Mail dan even naar wielrennen@SKITS.nl. Wij vinden het namelijk ook leuk als er af-en-toe nieuwe gezichten meerijden.

P.s. Ik heb trouwens mijn internet-abonnement afgesloten. Ik vond het maar onzinnige/verloren tijd, die opging aan facebook en dergelijken. Nu dus alle tijd om te trainen!

The new Greipel is born?

Nou, één van mijn laatste woorden van vorige keer waren: 'We gaan er toch maar voor' en zo geschiedde. Deze boy heeft de overwinning weggekaapt van de Bataafjes en de donderdagavond competitie van de Bataaf op zijn naam geschreven. Klinkt misschien iets indrukwekkender als dat het is.... Bij de afsluitende prijsuitreiking was er geeneens een ere-podium, maarja. Ook die €65 euro prijzengeld moet trouwens met een korreltje zout genomen worden. Uiteindelijk bestond de competitie uit 4 wedstrijden. De 5e ging door vroeg intredende duister niet door.

- De 1e wedstrijd deed ik niet mee.
- De 2e wedstrijd werd ik 3e, nadat Oisin & iemand van de Bataaf als kopgroepje vooruit was.
- De 3e wedstrijd werd ik 1e, na het peloton samen met 2 anderen gelapt te hebben. Sprint ging dus maar tussen ons 3-en.
- De 4e wedstrijd werd ik 1e in de sprint, nadat allerlei uitvals-pogingen niet stand bleken te kunnen houden.

Omdat ik de 1e wedstrijd niet meedeed, was het nog maar de vraag of die 3 ereplaatsen genoeg waren om de overwinning binnen te halen, maar dat bleek dus van wel. Gelukkig maar, anders had ik 't echt nasty gevonden.

Het heeft allemaal wel een lache filmpje opgeleverd. Volgens mij wordt 't steeds meer ProFlavio-like, hehe. Van het NSK Wielrennen, 16 oktober, probeer ik weer zo'n zelfde video'tje te maken.

Tja, dat NSK zal dan toch echt de laatste wedstrijd van het seizoen worden. Ik ben wel lekker in vorm, dus hoop daar nog wat te kunnen bewerkstelligen. Zaterdag 8 oktober rijd ik nog een keer op Sloten, de laatste wedstrijd daar van het seizoen.

Hoe staan de zaken verder?

- Ik woog eergisteren 86,7 kilo. Daar was ik toen zo opgetogen over en wilde dit even goed vieren, waardoor ik de volgende dag ineens weer 89,5 kilo woog. Haha. Een paar braadworstjes & apple-crumble cookies waren hier de oorzaak van. Maar het moet er snel weer vanaf gaan! Eind oktober staat de 87 kilo als 'standaardgewicht' in de planning, dus daar streven we naar. Denk overigens wel dat ik die 87 zo'n beetje de hele winter wil aanhouden, om in het voorjaar nog 2 a 3 kilo te zakken. Vind het eigenlijk een beetje onnodig om de hele winter als een scharminkel rond te lopen, terwijl het zo koud is.

- Ook qua trainingsuren gedurende de winter ga ik het iets anders aanpakken. Ben toch wel in gaan zien dat 4 uur duurtraining op de wielerbaan niet echt chill gaat zijn. Die 25u p/week ga ik dus niet doen. Wordt nu ongeveer 20u p/week. Dan ook meer op de gewone fiets, met trainingen op de baan van 2 a 3 uur, ongeveer 3x p/week. Ik zal me doelenschema binnenkort ff aanpassen. Zal dan gelijk ook ff me eetschema updaten, want eet inmiddels heel wat minder als in het originele schema.

Potjandorie, weer veel te lang geleden dat ik wat van me heb laten horen. Daarom even kort samengevat een aantal dingen:

- Dieet gaat top: loop voor op schema, dus kan af en toe wat cheaten. Nice!
- Zondag 4 september de Ronde van de Heidehof, in Brabant, verreden. Benen waren super, maar kon weinig verrichten, aangezien de koers werd platgelegd door het Restore Cycling Team, na 't ontstaan v/d kopgroep.
- Met Team SKITS doen we mee aan de donderdagavond competitie van 'de Bataaf'. Dit zullen de laatste koersjes van het seizoen zijn. Vorige week 3e geworden. Oisin 2e, Joost 4e. Sven finishte in het 'peloton'. Nog 3 avonden te gaan.

Maar waar ik eigenlijk over wilde bloggen, is de wedstrijd van vandaag: de Twee Landen Koers, in Brabant. De laatste échte koers van het seizoen. Hierbij het verslag, welke ook op het SKITS-forum is te vinden. Ik wilde eigenlijk een videoverslag, á la ProFlavio maken, maar tijdens het 'interview' met Oisin in de auto bleken mijn batterijen ineens op te zijn, waardoor ik alleen mijn ochtendritueel heb kunnen filmen. Daar baal ik echt van. Daarom ga ik gewoon een verslag van een donderdagavond-wedstrijdje @ de Bataaf maken. Totaal niet boeiend, maar fock it...

Nouja, hierbij dus het verslag van de Twee Landen Koers:

Vanochtend stipt 9:00 stond Mister Kwakker bij mij voor de deur, waarna ik me fietsje, eten en beauty-case in de auto kon doen. Geen tijd om te dralen, want we wilden op tijd in Brabant (Someren-Eind om precies te zijn) zijn. Wat stond ons te wachten; de Twee Landen Koers. 180 Mannen hadden zich ingeschreven, waaronder 40 buitenlanders. Dit was de laatste koers in een reeks, die meetelde voor een Brabantse competitie ofzo, dus voor veel ploegen/renners stond er ook echt nog veel op het spel. Die competitie was allesbehalve beslist, dus deze wedstrijd zou doorslaggevend worden. Rond 10:45 kwamen we aan in Someren-Eind, waarna we gelijk onze inschrijving regelden en een bakkie koffie deden. Dat bakkie hadden we nodig, want de zenuwen begonnen op te spelen. Immers nog nooit een koers van 130 km verreden, met ook nog eens (naar later bleek) 160 man aan de start! Dit liet zich ook zien in de koers. Iedereen wilde voorin zitten in het peloton, waardoor het een grote zenuwachtige toestand was. Ondanks dat zaten Oisin en ik steevast goed voorin. Ik hield me verder koest, want Oisin (de man met een groots koersinzicht) had al aangegeven dat er op de heenweg niets beslist zou worden. Ondanks dat het vrij druk was in het peloton, ging alles z'n gangetje en draaide ik lekker rond. Ik ga niet zeggen dat 't saai was, maar er gebeurde werkelijk niets boeiends en vermoeiend was het ook niet echt. Op de terugweg besloot ik daarom af en toe een ontsnappinkje te wagen. Toen er net een kopgroepje was teruggepakt, omdat zij moesten wachten op een voorbijkomende trein  , sprong ik met 4 man vooruit. Eén daarvan bleek echter helemaal niet mee te willen rijden, maar vervloekte alleen maar de begeleidende motoragent tot op het bot, waarschijnlijk omdat die 'm tot stoppen had gemaand voor de trein. Het liep dan ook op niets uit.

Was het onoplettendheid? Was het een verdroogde geest (ik moest het de gehele koers stellen met 1 bidon, aangezien de andere uit me houder schoot na een bultje)? Feit was dat ik enigszins achterop raakte van het peloton. En dat op het slechts mogelijke moment. De  finale was ingezet & de 2 plaatselijke omlopen, over smalle weggetjes zouden gaan beginnen. Oisin had dit natuurlijk al voorzien en zat redelijk voorin (had ik z'n voortreffelijke koersinzicht al genoemd?). De wind kwam van schuin-voor en alles sloeg volledig uit elkaar. Renners probeerden zich zo klein mogelijk te verschuilen achter hun voorganger, maar menigeen kwam bedrogen uit en waaierde naar de achterste gelederen. Zo ook ik. Met geen mogelijkheid kwam ik naar voren. Het enigste wat mij restte wass een groepje te spotten, waarbij ik aan kon sluiten om daarmee naar de finish te rijden. Ook Oisin had het zwaar. Hij was in de 2e groep terechtgekomen, maar moest ook daar afzien. Waar het in het begin nogal gezapig was, was het nu afzien, beuken en vermogen aanspreken.

Uiteindelijk kwam Oisin als 57e over de finish. Ik dus als 78e, in de 3e of 4e groep. Dit was 'm dan... De laatste echte koers van het jaar! De komende donderdagen nog naar de Bataaf, maar vergeleken met zo'n koers als vandaag is 't een beetje hetzelfde als een uurtje klaverjassen met je grootouders. Maarja, we gaan er toch maar voor   Ik hoef in ieder geval niet bang te zijn dat ik als 78e over de finish rol.

Progressie

Hoe staan de zaken ervoor?

Ik ben uitermate tevreden met de progressie die ik vooralsnog heb geboekt. Toen ik vanochtend op de weegschaal stond, gaf deze 89,7 kilo aan. Het is voor het eerst sinds tijden, dat ik onder de 90 zit. Ook is duidelijk te zien dat mijn vetpercentage is afgenomen. Gisteren in de sportschool squatte ik ook redelijk gemakkelijk 10x 100 kg, dus dat doel heb ik ook behaald. Ik voorzie geen problemen met het uiteindelijke doel van 140 kg. Ik denk zelfs dat er best wel meer uit te halen is.

Na de eerste 1,5 weken, viel ik niet meer echt af, dus toen ben ik gestopt met het eten van m'n portie droge pasta met cashewnoten (dat laatste eet ik nu nog wel trouwens). Maar die pasta was toch maar goor om te eten. Ook eet ik nu 10, in plaats van 12 broodjes p/dag. Ook de hoeveelheid rijst bij het avondeten heb ik aangepast naar 100 gram. Als laatste eet ik nu 500 gram kwark voor het slapen. Die 250 gram die ik eerst at, voldeed echt niet. In totaal ben ik dus iets meer eiwitten gaan eten en minder koolhydraten, wat mij een stuk beter bevalt. Het is trouwens prima vol te houden dit dieet! Echt onbegrijpelijk waarom sommige mensen zo ingewikkeld doen en moeite hebben met diëten. Heb me vorig weekend (na 2 weken streng) helemaal misselijk gegeten aan zelfgemaakte chocolade-cookies & Kaiserschmarrn. Daarna is het geen probleem om weer 2 a 3 weken streng te zijn. Ik denk dat ik me volgend weekend maar weer 's tegoed doe aan een pakje mergpijpjes ofzo. Nog eventjes en ik zit zo op de fiets:

Wat betreft ná mijn valpartij:
Ik functioneer weer prima, ik zie er alleen nog niet zo mooi uit. Aangezien m'n tandarts met vakantie is, zal ik tot 19 september moeten wachten totdat er een begin gemaakt zal worden met het opbouwen van mijn gebit. Wat ik wel heb gemerkt is dat ik iets voorzichtiger ben geworden met het insturen van bochten, vooral met dit regenachtige weer. Ik moet weer even het vertrouwen terugkrijgen hierin. Het rijden in een peloton, zal hierbij denk ik wel helpen. Morgen heb ik mijn eerste wedstrijd sinds mijn vakantie, in Heemskerk. Een goed moment dus om te zien hoe het staat gesteld met de benen. Donderdag tijdens het rijden van een tijdritje voelden ze goed, dus ik ben benieuwd.

In september zal ik ook een VO2 max test ondergaan, zodat ik goed kan zien hoe het met de conditie staat gesteld. Voorafgaand aan volgend seizoen zal ik een 2e test doen, zodat ik deze twee dus kan vergelijken en kan inzien of de trainingen z'n vruchten hebben afgeworpen. Hierover later meer...